Düşünce, duygu, bilgi veya kanaatleri kısa sürede geniş kitlelere duyurabilme gücü insanlık tarihi boyunca önemli olmuştur. Bu güç radyonun icadı ve bir kitle iletişim aracı olarak keşfi ve ardından gelen televizyon ile yeni bir boyuta taşınmış, hatta medya başlığı altında dördüncü güç olarak nitelenir olmuştur. Radyo ve televizyon hem sahip olduğu toplumsal güç ve sosyal içerik, hem teknolojik altyapı, hem de içeriğindeki sanattan beslenme ihtiyacı sebebiyle sosyal bilimler, teknik bilimler ve sanatın özgün bir sentezine dönüşmüştür. Bu sektörün iş gücü kaynağı da anılan bütün alanlardan çeşitli miktarlarda beslenmek durumundadır. Radyo ve televizyon mesleki eğitimi öncelikli olarak teknik, ardından sosyal ve sanatsal bilgi ve becerileri harmanlayarak sektörün her alanında uzmanlaşma altyapısına sahip çalışan yetiştirmeyi hedeflemektedir.

Gelişen teknoloji ile yayıncılık ekipmanlarının ucuzlaması ve internet sayesinde kitlelere ulaşabilme imkânının halka yayılması, yeni medya ve geleneksel medya ayrımını gündeme getirmiştir. Yenilenen radyo televizyon eğitimi hem geleneksel hem de yeni medya çalışmalarına uyum sağlama yeteneğini kazanmıştır.